زنان روزنامه نگار در سراسر جهان با توانایی های بی نظیر خود برای باز کردن مسیر پیشرفت ، تبعیض جنسیتی و مسیرهای پیش روی دختران و زنان جوان همچنان به فعالیت خود ادامه می دهند.
موانع بیشماری پیش روی این زنان روزنامه نگار قرار دارد موانعی همچون ضرورت برقراری تعادل میان زندگی حرفه ای و شغل پر خطر روزنامه نگاری با زندگی خانوادگی و وظایف یک زن به عنوان همسر و مادر در قبال خانواده خود که این مشکل سختی کار را برای آنان دو جندان می کند. از طرف دیگر زنان روزنامه نگار باید با کلیشه های رایج در جامعه نیز دست و پنجه نرم کنند. بر اساس پژوهش های صورت گرفته دستمزد روزنامه نگاران زن در عرصه مطبوعات و در مقیاس جهانی دستمزد زنان نسبت به مردان کمتر است.
به طور مثال در آمریکا دستمزد روزنامه نگاران مرد بیست در صد بیشتر از روزنامه نگار زن با همان شرایط است. ارتقای شغلی برای زنان با محدودیت های مختلف و زیادی روبروست که این برگرفته از فرهنگ و اجتماع است که مانع بزرگ و سختی را برای ارتقای شغلی زنان به وجود می آورد. حتی در کشور ما نیز تبعیض جنسیتی در عرصه مطبوعات به چشم می خورد برای مثال اگر تمام روزنامه های سراسری که صبح بر روی دکه های مطبوعاتی ایران مشاهده می شود سری بزنیم به راحتی می توان به این موضوع اشاره کرد که تعداد انگشت شماری از روزنامه ها سردبیر و یا دبیر تحریریه شان یک روزنامه نگار زن است.
اما در برخی کشور ها شرایط به طور بسیار فاحشی متفاوت است .علیرغم محدودیت های فرهنگی - اجتماعی و پیشداوری ها و حتی تهدید های جامعه محافظه کار و سنتی، زنان روزنامه نگار پاکستانی نقش برجسته ای در طرح و بررسی موضوعات ممنوعه و تابو مانند بنیادگرایی و قتل های ناموسی ایفا می کنند. گزارش و طرح و پیگیری این موضوعات که در میان مردم سنتی این کشور بسیار پر رنگ به چشم می خورد کمک کرده است زنان برای شکستن این تابو ها قدم بگذارند و با فعالیت های خود این معضلات را به گوش سایرین در دیگر کشور ها برسانند و همچنین از مساعی آنان بهره مند شوند.
در حالی که پاکستان دارای 60 کانال تلویزیونی و صدها روزنامه است زنان روزنامه نگار این کشور فرصت یافته اند تا با آزادی بیان بیشتری فعالیت کنند. این کانالها برنامه های متعددی را به وضعیت زنان در آن کشور اختصاص می دهد و افکار عمومی را به امور مختلف تبعیض آمیز جلب می کند. با کمک و پیگیری همین رسانه هاست که احکام قضایی برخی از دادگاه ها تغییر کرده است .
فرح فرخ یکی از این زنان روزنامه نگاران و مجری تلویزیون کراچی است این کانال اخبار سراسری آن کشور را به زبان اردو پخش می کند. او که یک پزشک است می گوید از 6 یا 7 سال گذشته به این سو روزنامه نگاران پاکستانی و همچنین مطبوعات جهانی شاهد گسترش آزادی ها در این کشور مسلمان هستند. به گفته فرح فرخ " اکنون ما می توانیم تقریباً آزادانه هر آن چه را که می اندیشیم بیان کنیم " .
چند بار هنگام اجرای برنامه فرح خبر بمب گذلری و ترور در اسلام آباد یا لاهور را دریافت کرده و او به زحمت و گاه به ناچار توانسته کلمات مناسبی را پیدا کند و به اطلاع مردم برساند و در حالی خبر را می خواند که نگران بستگانش است و نمی داند چه اتفاقی برای آنها افتاده است.
دو زن دیگر روزنامه نگار پاکستانی که با هم کار و فعالیت دارند سعیده خلیل و میرا هستند . سعیده خلیل گزارش ویژه ای را برای روزنامه انگلیسی زبان سی نیوز نوشته است که در آن به اقدام تروریستی بزرگ سال 2007 پاکستان پرداخته شده در این ترورها صدها زن و مرد کشته شدند و سعیده که خود شاهد این ترور ها بوده به خاطر مقالاتش از آن حوادث بارها مورد تهدید قرار گرفته است.
میرا نیز در همان زمان مقالات روشنگرانه ای درباره زنان که در این عملیات همراه و در کنار مردان بودند نوشت و از همان زمان تهدیدات علیه او شروع شد و هنوز هم ادامه دارد. روزنامه نگاری زنان در خانواده و جامعه برای آنان مشکلاتی به همراه دارد. میرا می گوید " هنگام شروع به کار در سال 1996 با مخالفت خانواده مواجه شدم و علت مخالفت آنها این بود که می گفتند دیگر نه می توانی شوهر کنی و نه بچه داشته باشی " او اکنون ازدواج کرده و صاحب 2 فرزند است. سعیده همکار میرا هنوز مجرد است و می گوید " اگر مرد هم روزنامه نگار باشد شاید بشود ، اما مردان پاکستانی اغلب بسیار سنتی و محافظه کارند و برای همین هم هنوز شوهر مورد قبولم را پیدا نکرده ام " .
اکنون سعیده بر روی موضوع قتل های ناموسی کار می کند و گزارش هایی در این باره نوشته و آماده کرده است تابویی که در کشوری مسلمان همچون پاکستان پرداختن به آن مشکل و خالی از خطر نباشد.